maandag 12 januari 2015

Home again and the eyes of a child..


Dus wij gingen naar Marrakech en we kwamen weer terug,
het was een fantastische reis, in alle opzichten,
in de komende tijd zal ik er wat meer over vertellen..
Toen ik gisteren nadacht over een blogpost van vandaag,
kwamen steeds de beelden uit Parijs voorbij.
Hoewel dit helemaal geen blog is waar ik 
allerlei (politieke) standpunten verkondig,
maar wel graag wil zeggen wat mij op het hart ligt,
gaat het ook mij aan en uiteindelijk een ieder..
In Marrakech was ik helemaal niet met het nieuws bezig,
wel postte ik af en toe een foto op Instagram,
toen ik plotseling mijn hele feed vol zag staan
met Je suis Charlie, vroeg ik aan P of hij wist wat het betekende..
en och och..wat verschrikkelijk, werkelijk..


Eigenlijk heb ik er geen woorden voor, wel dacht
ik er veel aan de laatste dagen, afgewisseld met beelden
van Marokko, dat mooie land en vooral aan hoe vriendelijk
we zijn ontvangen en dat wat me steeds op viel toen we 
daar waren hoe weinig verschil is tussen hen en mij (of ons)
hoewel de leefomstandigheden heel anders zijn.
Maar vooral dacht ik aan de kinderen en onschuld
was een woord wat het eerste naar boven kwam..
Een meisje wat nieuwsgierig over een muurtje kijkt,
het jongetje wat stond te zingen op een trapje..
Maar vooral, en dat is misschien wel wat mij het meest raakte,
vooral in het licht van alle gebeurtenissen in Parijs
het kleine meisje..


..het kleine meisje wat aan kwam lopen toen wij
hoog in het Atlas gebergte over een geitenpaadje naar beneden 
klommen (zie je het voor je ?:)
Op een gegeven moment moesten wij een riviertje oversteken,
er lagen wel her en der wat stenen, maar ik aarzelde..
Zij kwam als uit het niets aanlopen, zag mij staan,
pakte zonder iets te zeggen mijn hand en zei viens, viens 
en hielp mij over het riviertje heen.
Daarna liep ze verder alsof er niets gebeurd was,
af en toe keek ze even om en zwaaiden we naar elkaar..

Zo ontroerend zoals een kind naar de wereld kijkt,
en die onbevangen tegemoet treedt.

Vandaag is mijn dochter jarig, en hoewel zij allang 
geen meisje meer is denk ik wel op die manier aan haar..:)
En behalve dat ik haar alle goeds wens, zou mijn wens in deze tijd zijn,
dat iedereen zomaar eens voor een dag naar de wereld 
zou kijken met de ogen van een kind
(en oh, wat zou die er anders uit zien, denk je niet?)

Fijne dag
-X-

26 opmerkingen:

  1. Wat een ontroerend verhaal met prachtige foto's. En het was een hele rare emotionele week. Ik was in een provinciestadje op vrijdag en wat mij zo ontroerde was dat dat op bijna alle winkelruiten de affiche. Je suis Charlie. was geplakt en dat verschillende jonge winkeldames die ik sprak dat zo vanzelfsprekend vonden. Dat geeft moed en ik heb natuurlijk een abonnement genomen, wij kochten altijd losse nummers...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Kippenvel! En ja, kijken door de ogen van een kind, de onschuld die ze (vaak) nog hebben, leven in het hier en nu...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lieve Ingrid
    Je hebt me diep geroerd door je prachtige verhaal. Zo warm en liefdevol. Ben zelf ook heel erg geraakt door de gebeurtenissen in Parijs. Krijg het niet uit mijn hoofd.
    Gefeliciteerd met je dochter. Dank voor je mooie verhaal.
    Lieve groet
    Nienke

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Fijn dat je er weer bent , ik hoop dat weer wat energie hebt opgedaan !
    Ik was een aantal jaren geleden ook in Marrakesch , een bijzondere ervaring ....
    Je hebt de vreselijke gebeurtenissen mooi verwoord op deze manier !

    BeantwoordenVerwijderen
  5. En uiteraard van harte met je dochter

    BeantwoordenVerwijderen
  6. In het bovenste bericht mist het woordje "je " in de eerste zin .
    Helaas kan ik als ik reageer nooit iets aanpassen of verbeteren , dan blokkeert de boel .
    Best lastig soms ...

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat zijn die foto's schitterend.... wauw.
    Als iedereen zo naar de wereld keek was ie inderdaad veel mooier!
    Liefs, Mirjam.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat een mooi verhaal, ik zie het zo voor me. De hand uitreikend naar de ander, gewoon omdat het vanzelfsprekend is.. Ja, zo zou het moeten zijn.

    Gefeliciteerd met je dochter, trouwens :)

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Mooi beschreven en heel raak! Lieve groet Pauline en gefeliciteerd met dochter!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Een mooie invalshoek. En prachtige plaatjes erbij. Van harte gefeliciteerd met je dochter.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Alles delen vanuit gevoel, veel simpeler en uit het hart zonder allerlei bedenkingen: dus zonder de ingewikkelde dingen die we er in onze gedachten vaak van maken. Puur en delen uit liefde. Zullen we gewoon vandaag beginnen? Knuffel voor iedereen!
    dankjewel Ingrid voor je ontroerende blog en natuurlijk gefeliciteerd met je dochter.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Hé Ingrid,gefeliciteerd met je grote kleine meisje.Wat een mooi bericht vandaag. Dat is waarom altijd zo ontzettend geniet van kinderen en hoe ze in het leven staan. Dat is waarom ik op mijn leeftijd naar mijn dromen heb geluisterd en het pabo diploma heb gehaald. Met kleine kinderen werken en daar enorm van genieten en leren.
    Ik heb zolang ik geen baan heb wat meer tijd, dus wil wel weer eens een bakkie doen. xineke

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Ik heb je berichtjes gemist. Fijn dat je er weer bent. Vooral deze met de mooie woorden en beelden!!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Wat mooi Ingrid! En welkom terug! Ben het helemaal met je eens: kinderen raken de kern, veel meer dan wij - volwassenen dat soms kunnen. Toen ik gisteren van mijn dochter (9) een mooi geknipt briefje kreeg, gericht aan mijn man en mij met daarop: 'omdat jullie hartstikke lief zijn'', moest ik daar ook weer aan denken. Zo eerlijk, rechtdoor(zee) en puur. En gefeliciteerd met jouw dochter!

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Fijn, om de dag weer te beginnen met jouw blog.
    Mooi verwoord van je, over de gebeurtenissen van afgelopen week.
    Weet je al, wat je gaat maken van de prachtige wol uit Marakech ? Proficiat met Judith.
    Fijne "na-vakantie"en groetjes, Wil

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Hi Ingrid, blij dat je weer terug bent, ik heb je gemist. Kan me helemaal vinden in je verhaal.
    Geniet nog van je dochter, klein of groot, het blijven je kinderen. Groetjes uit een somber België, An

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Wat een mooie post en wat fijn dat jullie een geweldige reis hebben mogen maken....ja dat nieuws, verschrikkelijk en wat ben ik het met jou eens als alle mensen eens zonder vooroordelen naar elkaar zouden kijken...zoals een kind dat nog kan...lieve groet Marjon

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Wat een ontroerend mooie post en wat kun jij treffend weergeven hoe het zou moeten zijn......leven en laten leven en er zijn voor elkaar...jong oud, rijk arm, gelovig of ongelovig....gewoon allemaal elkaar respecteren als mensen. Wat zou onze mooie wereld dan nog mooier worden ...... Groet van Marièlle

    BeantwoordenVerwijderen
  19. ontroerend... het enige woord wat in me opkomt.
    En je hebt gelijk, zo gelijk. Konden we het allemaal maar eens, simpelweg de wereld ingaan zoals een kind, als is het maar voor 1 dag. Wat zou de wereld er anders uit gaan zien.

    Grtjs
    CreAnka

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Zou willen, dat alle mensen nog zouden reageren als kleine kinderen.......onbevangen en puur, nog niet beïnvloed......

    Mooie foto's. Fijn dat je weer veilig terug bent en weer blogt!

    En van harte......met je dochter!
    Appeltaart-dag☺??

    Fijne avond.


    Lieve groet, Caroline.

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Slik wat mooi. Ik word helemaal warm van binnen, heerlijk toch zo zijn wij mensen ook. Knuff!

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Mooi weergegeven Ingrid. Ik denk dat je gelijk hebt, kinderen zijn nog zo puur en heerlijk onbevangen! Ik vraag mij dan soms ook af, hoe een kind zo kan groeien dat hij tot dit soort daden in staat is, zoals in Parijs. Het is gewoon niet te bevatten.

    BeantwoordenVerwijderen

Met dank voor je reactie (thank you for your thoughts)