maandag 15 mei 2017

Kluwen


Jaren geleden moest mijn zoon Daan eens een stamboom
van de familie maken voor school, dus hij vroeg mij 
om te helpen, wat makkelijker klinkt dan het is..
Mijn familie is namelijk een grote kluwen van verschillende
vaders; stiefvaders, een vader die niet gevonden wil worden,
vaders die geen familie zijn, maar door nieuw samengestelde
gezinnen toch weer een soort van vader zijn.
Moeders die verlaten zijn, weer opnieuw getrouwd en
broers en zussen in alle mogelijke soorten; half broers en 
zussen die ik helemaal niet ken, maar ook die ik wel ken,
zussen die in achternaam halfzussen zijn maar die ik 
nooit zie en ook nog een paar die familie
zijn geworden door een huwelijk, snap jij het nog?
Je begrijpt dat ik Daan een versimpelde stamboom liet 
maken en hem later precies heb uitgelegd hoe het zit..


Sinds ik volwassen ben (en de keuze had) heb ik me 
altijd afzijdig gehouden van de hele familie, ik vind 
het te ingewikkeld, vaak pijnlijk ook..
Door een bepaalde verdrietige gebeurtenis heb ik de 
laatste tijd toch weer contact met een aantel mensen
van de familie, daar heb ik zelf voor gekozen.
Dat voelt goed en ook op een bepaalde manier helend,
aan de andere kant beheerst het hele concept Familie,
mijn dagen en al helemaal mijn (soms slapeloze) nachten.
Het is natuurlijk een klassiek thema; wie ben ik, 
waar kom ik vandaan en waar hoor ik bij?
Het kan zomaar zijn dat ik wel eens een blogberichtje 
over zal slaan, de komende tijd omdat ik hier mee
bezig ben en er ook daadwerkelijk tijd in steek.

Als deze, eerder genoemde  verdrietige omstandigheden 
voorbij zijn, zal ik in alle rust eens nadenken over alles
en misschien moet ik voor mijzelf ook eens een 
stamboom tekenen, niet de kinderversie, maar hoe het
echt is, de knoop ontwarren en mijn bijzonder
kleurrijke familie, en vooral mijn plaats er in, omarmen.

Ik wens je een fijne dag
-X- 

9 opmerkingen:

  1. Ik denk dat dat een goed idee is Ingrid.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Sterkte voor nu. En dat laatste, dat tekenen, de kluwen ontwarren en zien hoe jij daarin jouw eigen plek inneemt, lijkt me een heel goed idee.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lieve Ingrid, sterkte met je familie perikelen, met alle pijn ingewikkeldheid. Ontwarren is net als een tas met verknoopte bolletjes wol: als je begint trekken komen er meer knopen, het proces is frustrerend, maar stapjes vooruitgeven ook voldoening. Ik hoop dat je strakjes -in je hoofd- overzichtelijker bolletjes hebt. Veel wijsheid voor dat proces
    Maddeleen

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Sterkte. Pak de familiekluwen op nu het op jouw pad komt. En geef de dingen echt een plekje. Doe het nu het nog kan (zeg ik helaas uit ervaring).

    Warme groet en veel wijsheid, Margaret

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mijn dochter is er op school ook mee bezig, kwam ze thuis met een briefje met een zelfgeschreven vraag erop: Waren jullie blij met mij toen ik geboren werd? Ik vond het zo'n ontroerende vraag en ik kon alleen maar zeggen: Natuurlijk kind, heel blij! En nu heeft oma een stamboom gemaakt, al vele jaren geleden voor mijn oudste kind, die ook op school dat project deed, en dat gaat terug tot 1617, als je dat leest...zoveel vroeg gestorven mensen en kinderen die nog geen jaar werden, kinderen zonder vader (die was er wel natuurlijk, maar dat was dan een rijke boer die dat niet wilde weten). Toch zijn we allemaal goed terecht gekomen! Ik wens je moed en sterkte toe, je komt er wel uit!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Heel begrijpelijk dat je hier mee bezig bent nu jij er zelf aan toe bent. Ik moet zeggen dat ik het steeds meer zie op de basisschool. Gescheiden ouders, nieuwe vaders, half broers/zussen (en dat voor een enkele in groep 4 al voor de 2e keer een nieuw samengesteld gezin). (Half) broers/zussen die wel of juist niet thuis komen. Het maakt het niet makkelijker voor kind, jong volwassene en volwassenen. Ik zie het helaas ook dichter bij mij in de familie en zie dat hoe jong of oud je ook bent, iedereen er mee worstelt en er twijfels komen en veel onduidelijkheid geeft.
    Heel veel sterkte om het helder en duidelijk voor jezelf te krijgen. En dat zal soms betekenen dat je banden sterker aantrekt en anderen moet laten gaan voor wat het is.
    Pfffff.......doen we vannacht nog een oog dicht? ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Jouw stamboom doet me denken aan een soort krulhazelaar, met allemaal takken die door elkaar kronkelen waardoor niet meer zo goed te zien is hoe het nu allemaal in elkaar zit.
    Goed plan om voor jezelf de knoop eens te ontwarren. Sterkte daarmee!
    Liefs Tink

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat een verhaal, heftig. Onze stamboom is uitgewerkt in twee boeken. Zowel van mijn kant als dat van mijn partner. Het gaat terug tot 1383, dat is toch ongelooflijk. Het is fijn om te weten waar je vandaan komt en een vangnet te hebben, maar goede vrienden zijn ook van onschatbare waarde. Al is het er maar 1! Succes en sterkte Ingrid.

    BeantwoordenVerwijderen

Met dank voor je reactie (thank you for your thoughts)